تفاوت های کودکانی که قبل و بعد از 6 سالگی به دیابت نوع 1 مبتلا شده اند، بررسی شد

17 نوامبر 2021- ویژگی های کودکانی که قبل و بعد از شش سالگی به دیابت نوع 1 مبتلا شدند، در یک مطالعه جدید مورد بررسی قرار گرفت .محققان به بررسی تفاوت‌ها در ظهور، علت و ژنوتیپ اتوآنتی بادی­ها در کودکان مبتلا به این عارضه پرداختند.

شواهد حاصل از مطالعات "عوامل تعیین کننده ی محیطی دیابت در جوانان(TEDDY) " به شواهد فزاینده ای اضافه گردید که نشان می دهند دیابت نوع 1 یک بیماری واحد نیست. آنها پیشنهاد می کنند که دیابت خودایمنی در بین کودکانی که به دلیل ساختار ژنتیکی در معرض خطر بالایی هستند، متفاوت است.

این مطالعات آنچه را که در مورد اتوآنتی بادی های مربوط به دیابت نوع 1 شناخته شده است را ارتقا می دهد و می تواند به پیش بینی اینکه کدام یک از کودکانی که از نظر ژنتیکی در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به دیابت نوع 1 هستند، کمک کند.

در بدن افراد مبتلا به دیابت نوع 1، یک پاسخ ایمنی نادرست به سلول های بتای لوزالمعده که انسولین تولید می کنند، حمله کرده و آنها را از بین می برد. چهار اتوآنتی بادی که با حمله به سلول های بتا مرتبط هستند، شامل GADA، IA، IA2-2A، وZnT8A،قابل اعتمادترین مارکرها برای ارزیابی احتمال ابتلا به دیابت نوع 1 می باشند. با این وجود، تضمینی نیست که همه کودکانی که هر یک از این شاخص ها را داشته باشند، حتما به دیابت نوع 1 مبتلا شوند.

در یکی از مطالعاتTEDDY ، ویژگی های دیابت نوع 1 در کودکانی که این بیماری در آنها قبل و بعد از شش سالگی تشخیص داده شده بود، با یکدیگر مقایسه و ارزیابی شد.

نویسنده اصلی این مقاله، دکتر Jeffrey Krischer، استاد برجسته بهداشت دانشگاه و رئیس مشترک کنسرسیومTEDDY ، گفت: نتایج ما بر اهمیت در نظر گرفتن سن ظهور اتوآنتی‌بادی‌های متعدد هنگام ارزیابی عوامل خطر تأکید می‌کند. با در نظر گرفتن این موضوع به نظر می رسد که اگر دیابت نوع 1 در سنین پایین تشخیص داده شود، شکل تهاجمی تری خواهد داشت.

در این تحقیق 8502 کودک که در معرض خطر ابتلا به دیابت نوع 1 بودند، شرکت داشتند. محققان این کودکان را از بدو تولد تا سن متوسط ​​9 سالگی ردیابی کردند. به طور کلی، 328 نفر از این کودکان از مرحله بدون علامت، که در آن اتوآنتی بادی ها در خون آنها قابل تشخیص بود، به دیابت نوع 1 علامت دار مبتلا شدند.

از 328 کودک، نیمی از آنها قبل از شش سالگی و نیمی دیگر بین شش تا 12 سالگی به دیابت نوع 1 مبتلا شدند. سپس محققان هرگونه تفاوت را بین گروه های سنی بررسی کردند. نتایج نشان داد که کودکانی که بین شش تا ۱۲سالگی مبتلا به دیابت نوع ۱تشخیص داده شده‌اند، مستعد داشتن اتوآنتی‌بادی‌هایGADهستند، با این حال اتوآنتی‌بادی‌هایIA بیشتر در کودکانی که قبل از ۶سالگی به دیابت نوع ۱مبتلا شدند، یافت شد.

آنها همچنین دریافتند که اگر بیش از یک اتوآنتی بادی در کودکان زیر شش سال شناسایی شود، دیابت نوع 1 احتمالاً کندتر پیشرفت می کند.

ارتباط قابل توجه بین کشوری که کودکان از آن آمده بودند، تأثیر کمتری برای افراد بالای شش سال داشت.

ارتباط بین ساختار ژنتیکی کودکان و خطر بالای ابتلا به دیابت نوع 1 برای افراد بالای 6 سال، بیشتر بود. با این وجود، هنگامی که کودکان بالای شش سال بیش از یک اتوآنتی بادی در خون خود داشتند، سابقه خانوادگی آنها تأثیر کمی بر ابتلا به دیابت نوع 1 داشت، یا بطور کلی هیچ تاثیری نداشت.

دکتر Krischer، توضیح داد: بسیاری از تفاوت‌های مشاهده ‌شده در رابطه ی بین ژن‌ها و مواجهه‌های محیطی را می‌توان با سن ظهور اتوآنتی‌بادی‌ها توضیح داد. این مهم است، زیرا به این معنی است که عوامل مرتبط با خطر دیابت باید مشروط به سن باشند تا به درستی درک شوند. ممکن است قرار گرفتن در معرض عوامل محیطی متفاوت در سنین مختلف باعث ایجاد خودایمنی شود، یا همان محرک محیطی ممکن است در سنین مختلف متفاوت عمل کند.

این مطالعه در Diabetologia منتشر شد.

منبع:

https://www.diabetes.co.uk/news/2021/nov/new-study-examines-differences-in-children-diagnosed-with-type-1-diabetes.html